Zestien jaar nadien...

für Deutsch sprechende Ex-Bks aus Nederland, Osteuropa und Russisch-Staaten, ihre Freunde und Familie
  • Message
  • Author

Wonieka A. Meuter

  • Posts: 29
  • Joined: 28 Dec 2012
  • Location: The Netherlands

Zestien jaar nadien...

Post28 Dec 2012

Gisteravond kwam ik een artikel van Dorien Brederode tegen, waarna ik ook op dit forum terecht kwam. Het is voor mij 8 jaar geleden dat ik besloot niet langer deel te nemen aan de Brahma Kumaris.

Hoewel ik een deel van het verhaal altijd ergens ‘geweten’ heb en heb aangevoeld, was ik toch geschokt door wat ik hier gelezen heb. Geschokt over zoveel onwaarheden die verteld zijn, terwijl ik ondanks wat ik zelf meegemaakt heb de Brahma Kumaris altijd hoog gehouden heb, als zuiverder dan het blijkt te zijn. Ik weet het eerder aan de Nederlandse cultuur en dat de organisatie best groot geworden was en dat daardoor gemakkelijk vervormingen optreden. Ik geloofde in Brahma Baba’s verhaal, zoals dat verteld werd.

Als 24 jarige student ben ik in Den Haag bij de Brahma Kumaris terecht gekomen. Het centrum bestond toen nog maar kort en ik kan mij herinneren dat we regelmatig onze twijfels uitspraken of het allemaal wel waar was en of de BK geen sekte zou zijn. Juist doordat we er toen openlijk over konden spreken (en ik ook een artikel had gelezen over sektes in de Prana), heeft voor mij gemaakt dat ik de BK niet als een sekte zag, maar wel als een organisatie waarbinnen sekte-achtige dingen gebeurden, zoals je dat ook in andere organisaties tegen kunt komen.

Ik heb mij altijd gerealiseerd dat ik kwetsbaar was, omdat ik mij in die periode totaal geen raad wist met mezelf en me tegelijkertijd geraakt voelde in het gedachtegoed. Ik geloofde en wist van binnen dat het mogelijk is om samen een betere wereld te creëren en dat die bij jezelf begint. Ik heb in die periode veel (zelfhulp) boeken gelezen, die - samen met het mediteren en de Murli’s - veel inzicht hebben gegeven en mij ook sterker hebben gemaakt. Zo ontdekte ik dat de manier waarop er met mij omgegaan werd binnen de BK naadloos aansloot bij mijn gezinsachtergrond. Ik voerde een gevecht tegen autoriteiten waarbij ik altijd aan het kortste eind trok en waar ik mij ongelofelijk machteloos bij voelde. Ik werd keer op keer emotioneel, wat niet gewaardeerd werd, omdat dat niet goed was voor mijn image als teacher, zoals Jacqueline mij een keer duidelijk maakte. De God van de BK vond ik geen gemakkelijke en bleef voor mij heel lang een strenge vader van wie ik van alles moest.

Mijn ouders hadden er veel moeite mee dat ik bij de BK gegaan was, m.n. de onthechting, de kou van geen aanraking meer willen en niet meer van hun kunnen en willen eten. Ze reageerden met angst. In die periode vooral miste ik hun vertrouwen in mij en dat het iets was dat ik wilde ervaren. Uiteindelijk ben ik ook helder en sterk genoeg gebleken om te stoppen toen het voor mij erop of eronder werd. Het is voor mij nog steeds een ervaring die ik niet heb willen missen.

Zoals ik ook op het forum lees, raakte ook ik opgebrand. Ik kreeg steeds vaker migraine en ik dacht ME te hebben. De zorg en warmte bleef uit. Taken werden mij zonder iets te zeggen afgenomen, omdat ik niet meer kon functioneren als voorheen. Zonder uitleg, ook niet nadat ik erom vroeg.

Ergens waren er steeds stemmen in mij die mij vertelden dat het niet klopte, maar waar ik niet naar wilde luisteren. Ook omdat ik het steeds bij mezelf zocht, omdat ik dacht dat er iets met mij mis was. Tot een therapeut mij de ogen opende en mij duidelijk maakte dat het altijd aan twee kanten ligt (toen was ik al 6 jaar bij de BK). Er stonden teveel zinnen in de Murli die voor mij geen liefde waren, maar “misschien lag het aan de vertaling?” was waar ik mij mee suste… Hardop heb ik nooit durven vragen wat er met het geld gedaan werd dat wij doneerden. Maar vreemd vond ik het ergens wel dat daar geen openheid over was. Om zo maar een paar dingen te noemen…

De data die genoemd werd dat destructie zou plaatsvinden leverde mij veel angst en stress op. Ik had nog zoveel te doen, dat kreeg ik nooit in een paar jaar voor elkaar. Toen ik eenmaal besloten had om weg te gaan was het nog best lastig om ook dat los te laten. Daarbij voelde ik een diepe pijn, omdat ik God nog niet gevonden had, omdat ik dat niet opgelost had en ik toch niet anders kon dan weg gaan.

In die tijd was er geen internet. Ik zat inmiddels in Groningen. Alleen. Kende daar nauwelijks iemand en de contacten met de BK’s stopten vrij snel. Een aantal jaren later, na heel wat cursussen, therapie, groepen enz., toen ik mijzelf sterk genoeg voelde en Lia op mijn pad kwam, ben ik nog een keer op bezoek geweest in Den Haag. In een ander pand. Daarmee kon ik die periode voor mezelf afronden. Ik kon voelen hoe het ook al weer was. Hoe rigide er gedaan werd bij de keuken, waar ik absoluut niet in mocht. De keuken waarin ik zo vaak gestaan had. En dat voelde vreemd.
Mijn ontwikkeling is doorgegaan. Ik heb mijzelf geheeld van alle pijn, opgelopen in mijn leven. Ik ben trouw geworden aan wie ik ben, aan wat voor mij waar is en wat ik wil leven. God is daarin heel lang op de achtergrond gebleven en is inmiddels een heel natuurlijk gegeven in mijn leven. God is niet langer ‘iemand’ waar ik naar toe reis, maar die ik toelaat in mijn leven, in mijn hart. Die ik ervaar in mijn lichaam, in dat wat ik doe en zeg. Als een stroom die altijd aanwezig is, omdat er niets meer tussen zit; omdat ik oprecht ben met mezelf en anderen.

Ik heb veel meegemaakt, gezien en ervaren in die 8 jaar, zowel bij mezelf als bij anderen. Ik zie het als een rijke periode met de inzichten van nu. Die inzichten deel ik met anderen, o.a. door erover te schrijven, omdat ik nog steeds graag mijn inzichten, liefde en licht deel met wie er voor open staat.

Dit hele verhaal heeft mij er nog meer van doen doordringen dat ik heel zorgvuldig wil blijven voelen en onderzoeken wat mijn intenties zijn in de omgang met anderen en of ik de ander altijd vrij weet te laten, omdat ik persoonlijk niets van hoef. Macht is als een zoete sluipmoordenaar die je zomaar in zijn greep kan hebben.

© Wonieka A. Meuter

http://ontwikkelennaarheelzijn.wordpres ... nders-kan/
http://ontwikkelennaarheelzijn.wordpres ... egory/god/
http://ontwikkelennaarheelzijn.wordpres ... mediteren/

Wonieka A. Meuter

  • Posts: 29
  • Joined: 28 Dec 2012
  • Location: The Netherlands

Re: Zestien jaar nadien...

Post28 Dec 2012

In de eerste alinea staat dat het 8 jaar geleden was. Ik had mij verrekend. Het is alweer 16 jaar geleden dat ik bij de Brahma Kumaris wegging.

Wonieka A. Meuter

  • Posts: 29
  • Joined: 28 Dec 2012
  • Location: The Netherlands

Re: Zestien jaar nadien...

Post29 Dec 2012

I have written an English translation.

Return to Osteuropa